In da Borgarfjord

Fólk talar um fátt annað en haustið þessa dagana. Þjáningargretta kemur á andlitið á fólki þegar orðið er borið upp og kvíðinn fyrir löngum vetri leynir sér ekki. Það fór að bera á þessu upp úr miðjum júlí en nú er þetta orðið viðvarandi ástand.
Ég var á göngu með vinkonu um daginn og var að dást að yndislega rauðum berjum á tré, vinkonan gat ekki notið þessa, hún sagði bara ojoj haust. Kennaragreyin sem ég þekki svo mörg eru skriðin aftur til vinnu sinnar og kvíða löngum og erfiðum vetri. Nemendurnir einnig. Fólk virðist kveljast yfir dimmum nóttum og hver rigningardropi er talinn merki um að haustið sé fyrir löngu komið og lífið þessvegna margfallt erfiðara.
Ég hinsvegar kvíði haustinu ekki og vetrinum ekki heldur. Ég fíla veturinn bara nett. Þá fæ ég leyfi hjá sjálfri mér til að hanga ofboðslega mikið heima hjá mér, með kerti og prjónana á lofti. Sofa og sofa í stað þess að rjúka á fætur til þess að njóta langra sumardaga. Glápa endalaust á videomyndir í stað þess að lesa ódauðlegar bókmenntir úti á kaffihúsum. Ég fæ leyfi til að vera svolítið þunglynd. Og takið eftir því að það finnst mér kostur ;)
Ég hef þó ákveðið að slá komu haustsins örlítið á frest. Ég eyddi tveimur yndislega sólríkum sumardögum í Borgarfirðinum mínum í vikunni. Týndi þar berfætt jarðaber í garðinum, sló grasið og las úti í sólinni. Næstu tveimur vikum ætla ég svo að eyða í hinum Borgarfirðinum mínum, þeim eystri. Þar ætla ég að gerast ráðskona í afleysingum. Baka kannski svolítið, búa um rúm og rölta um þorpið í sumarkjól. Ég geri sem sagt ráð fyrir sól og hita næstu vikurnar á austurlandinu.
Ef einhver á leið um Austfirðina hvet ég þann hinn sama til að kíkja í kaffi til mín á Borg. Ég get bent fólki á príðisgönguleiðir og jafnvel skotið skjólshúsi yfir einvhverja.
Jibbí jóh jibbí jeih!