Djup speki

Stundum finnst mér eins og ég eyði of miklum tímá í:
a) að sofa
b) að borða
c) að baða mig, greiða mér, klæða mig, mála mig
d) að hanga
Ég gæti lifað þýðingarmeira lífi ef ég minnkaði þetta til muna. Minnkaði svefninn um 40%, borðaði helmingi minna og hætti að mála mig og klæða mig, nei hætta að pæla í því í hvað ég klæði mig, baða mig bara annan hvern dag og minnkað kaffihúsahangs um 90%. Tímann sem mundi vinnast gæti ég varið í prjónaskap, tungumálanám, lestur fræðigreina og heimsbókmennta. Ég gæti skapað meira og notið þess betur sem lífið hefur upp á að bjóða. Hitt fleira fólk, hreyft mig meira og ræktað heilann.
En stundum finnst mér líka eins og að lífið væri varla þess virði að lifa því ef ég fengi ekki að sofa út, borða vel og mikið og fara í freyðibað. Í dag til dæmis svaf ég til klukkan ellefu, borðaði, fór í bað, málaði mig og sit svo á kaffihúsi með tískublað og kaffi. Svei mér þá ef það eru ekki þessir dagar sem gefa lífinu þýðingu!

Ég verð að biðja ykkur að sýna mér skilning og vera þolinmóð þegar kemur að afmælinu. Þetta er orðið svo svakalegt issjú að ég er barasta komin í algjöra flækju með þetta. Er að hugsa um að sleppa því bara að hafa þema og skera gestalistann niður úr 60 í 30. Stemmningin fer hríðminnkandi! Náði held ég hámarki þarna í vikunni eftir 29 ára afmælið og verður trúlega orðin að engu þann 3.apríl. En það er aldrei að vita nema stemmningin toppi þarna 31. mars. Vonum það besta. Allavegana ekki afpanta flugið heim kæru vinir, heimsborgarar.