Komið gott

Ég starfa nú ekki lengur sem bréfberi. Stakk síðasta bréfi inn um lúgu klukkan 15.50 í dag. Tíu mínútum síðar hjólaði ég kát og reif í burtu frá höfuðstöðvum TNTpost í austurhluta Amsterdam. Komið gott. Næsta mánuðinn ætla ég einungis að smyrja brauðbollur mér til viðurværis. Sinna náminu mínu líka. Haustið er að detta inn. Eða þannig. Það var hvasst í dag og allt í einu þeyttust gulnuð lauf um götur. En ég kvarta ekki. Veðrið ku víst vera indælt í Hong Kong á haustin.

Smurbrauðsdaman drykkfellda

Ég vinn eins og vitleysingur þessa dagana. Stend sveitt í níu tíma á dag við að smyrja brauðbollur og búa til salöt. Í minnsta eldhúsi í heimi. Smyr og smyr. Sest svo niður eftir vaktina og drekk drykkina mína tvo. Stundum fleiri. Stundum bara einn og fer svo eitthvert annað í drykk. Lífið snýst um að smyrja og að sitja úti og drekka vín. Jú og að bera út póst. Það er sól og sumar og ég get ekki hugsað um skólann, framtíðina, neitt. Gott að vinna bara. Vinna til að gleyma. Drekka til að njóta. Nú ætla ég að fara að sofa svo ég geti vaknað sæmilega hress í vinnuna í fyrramálið. Annaðkvöld kaupi ég mér kannski flugmiða til Hong Kong. Eða hinn daginn.

Ég fer

Ég fékk styrk fyrir Hong Kong för. Júhúhúhúú!

Summertime

Dagur í lífi póstburðarkonu

Ég vakna klukkan 10.00 í hlandspreng. Ég vakna oftast fyrir klukkan 9 þessa dagana í hlandspreng. Ætli þetta sé aldurinn! Gott að geta sofið til 10.00 í dag. Drösla mér á lappir og míg. Skríð aðeins upp í rúm aftur. Fór seint að sofa í gær. Var að þykjast plana næstu vikur og mánuði. Skrifast á við fólk í Hong Kong, skoða flug og hostel og láta mig dreyma um að komast til Víetnam og Kambódíu. En það dugar ekki að liggja í bælinu þó að það sé í miklu uppáhaldi hjá þessari póstburðarkonu. Hendi mér í joggingbuxur og teygðan stuttermabol. Hárið upp í hnút. Gleraugun á nefið. Nenni ekki að vera pæja í dag. Laga mér stekt espressó og smyr mér hrökkbrauð með osti. Sker niður melónu. Kveiki á tölvunni og borða hrökkbrauðið við tölvuna. Hef fengið svar frá prófessornum í Hong Kong. Hún heldur að það taki um mánuð að fá 70 þátttakendur og að það sé góður tími að byrja um miðjan október. Jeih. Hef líka fengið svar varðandi bókun á "lab" hér í Amsterdam. Verð 2-3 vikur í labinu í september. Nenni því ekki en verð víst. Bíð enn eftir svari um hvort ég fái styrk fyrir Hong Kong för. Eins gott að það detti í gegn. Annars er ég í vondum málum. Drekk kaffið mitt á svölunum og fæ mér súkkulaði kex með. Mikilvægt að borða mikinn og góðan morgunverð svo að góður árangur náist við póstútburðinn.
Mér er ekki til setunnar boðið. Ég hendist út og á hjólið mitt. Hjóla í einum spreng á pósthúsið. Ég ber út póst á þrjú svæði 14, 65 og 75. Pósturinn er tilbúinn, sorteraður og kominn í töskur fyrir tvö svæði. Ég þarf að koma aftur að sækja póstinn fyrir þriðja svæðið. Bögg. Ég þarf að labba í u.þ.b. 20 mínútur til og frá pósthúsinu að þeim götum sem ég ber út á. En jú jú því lengur sem það tekur mig að bera út því meira fæ ég borgað. Í dag er auglýsingapóstur sem á að fara í hvert einasta hús. Það þýðir að ég verð helmingi lengur en ella. Bögg. En aftur, lengri tími fleiri evrur meira vörkát. Hugsa jákvætt. Vera hress. Ég arka af stað með vagninn minn. Ég er búin að labba í svona eina og hálfa mínútu þegar ég er stoppuð af vegfaranda. "Sorry mein frau Wibautstraat 156?" Ég: This is Wibautstraat but I don't know the numbers, I think it's that way though" Vegfarandinn horfir á mig eins og ég sé frá Mars. Fólk virðist hafa fulla trú á því að póstburðarfólk þekki hverja einustu götu og hvert húsnúmer í Amsterdam. Ég er stoppuð oft á dag og spurð til vegar. Einu sinni varð kona nú bara bókstaflega reið þegar ég gat ekki vísað henni veginn.
Ég kem að svæði 14. Ég þoli ekki svæði 14. Mikið af mjög vondum póstlúgum. Illa merkt og mikið af tröppum. En jú það gengur vel í dag. Það er gott veður og ég er glöð þrátt fyrir að hafa gleymt að hlaða ipodinn. Ágætt svo sem að vera ekki með tónlist til tilbreytingar. Það stoppar mig fljótlega kona og vill greinilega ræða við mig. Hún er að spá hvort hún gæti fengið vinnu við póstútburð. Hún er greinilega lyfjuð, voteygð mjög og hálf völt eitthvað. En ég segi henni að drífa bara í því að sækja um. Kannski fær hún starfið mitt því að ég tilkynnti yfirmanni mínum að fyrsta vikan í september yrði mín síðasta vika. Strákarnir á Indian Rooti Room eru að setja út stóla og borð. Kallinn neitar að taka við bláum umslögum (ætli það séu ekki rukkanir). Hann er hress og bíður mér upp á drykk. Ég þigg vatnsglas. Held göngu minni áfram. Öðru hvoru er eitthvað fólk að yrða á mig. Verkamennirnir og svona. Veit ekki hvað þeir eru að segja og þykist ekkert heyra. Vantar ipodinn. Svæði 65 er létt og skemmtilegt. Allt vel merkt, gamaldags og góðar póstlúgur. Krúttleg lítil hliðargata í uppáhaldi hjá mér. Margar krúttlegar götur í Amsterdam. klukkan er 15.20 þegar ég er búin með þessi tvö svæði. Svæði 14 tekur alltaf alltof langan tíma. Ég strunsa til baka að sækja póst fyrir svæði 75. Þegar ég kem á pósthúsið finn ég engan póst. Allir farnir og enginn póstur! Jess ég fer heim.
Klukkan er 16.00 þegar ég kem heim. Ég næ að fara í pósthúsið að sækja pakka sem ég á þar. Dríf mig út aftur og á annað pósthús. Í ljós kemur að þetta pósthús er í lítilli hverfisbúð sem ég vissi ekki að væri hérna handan við hornið. Svolítill útálandi fílingur við póstafgreiðsluna í búðinni. Strákarnir finna ekki pakkann minn. Þeir leita lengi en finna ekki neitt. Annar er svolítið sætur svo mér finnst ekkert að því að hanga svolítið þarna með þeim meðan þeir leita. Þeir gefast upp en ég segi þeim að þeir verði að leita aftur. Horfi í brún augu þess sæta og bið hann fallega að leita betur. Þeir finna pakkann. Ég vissi ekki hvað þetta var en í ljós kemur að þetta er póstburðarbúningurinn. Úff! Ég dríf mig heim að máta. Þetta er ekkert smá. Fernar buxur, tvær skyrtur, tveir bolir, regngalli, úlpa, flísjakki, derhúfa, eyrnaband, trefill, grifflur og helvíti góðar lúffur. Ansi hreint fín föt nema hvað einkennislitirnir eru svartur og appelsínugulur. En ég er stolt póstburðarkona og hlakka bara til að mæta í köflóttri skyrtu og merktum stuttbuxum í vinnuna í næstu viku. Verst að hafa varla tækifæri til að nota allar þessar hlýju yfirhafnir áður en ég hætti. Ég verð að fá að skila þessu. Einhver hlýtur að geta notað þetta. Einhver önnur stolt póstburðarkona.
Ég er orðin sársvöng og hita mér upp afgang af blómkálssúpu sem ég á inn í skáp. Fæ mér rósavínsglas með. Þvottavélin er biluð og ég hef trassað það allt of lengi að fara á þvottahúsið. Nú dríf ég mig. Þvæ handklæði og svart. Les Yrsu Sigurðardóttur á meðan. Þegar ég kem heim geri ég magaæfingar, þær fyrstu í sumar og teygi mig. Bý mér til pizzu. Tómatar, gorgonzola og skinka. Skrítin samsetning en virkar. Drekk rósavín með en langar eiginlega bara í kók. Langt síðan ég hef fengið kók. Sker mér melónu í eftirmat. Andskotinn hafi það ég fæ mér líka súkkulaðikex. Sest við tölvuna og svara póstum. Prófessornum í Hong Kong, leigusalanum og fleiri. Skoða myndir á facebook. Hnýsist. Skoða allar veðurspár sem fyrirfinnast á internetinu fyrir Amsterdam. Ætl að fara á ströndina á morgun ef veður leyfir. Ég ætla að reyna að vakna snemma í fyrramálið og drífa mig af stað ef sólin skín. Þarf að vera í Amersfoort um fimm leitið. Ætla að eyða kvöldinu og jafnvel nóttinni þar. Það gengur svo já. Ég byðst velvyrðyngar á y vyllum.

Góðir dagar

Ég átti góða daga á Íslandi. Of fáa en vissulega mjög góða. Ég ferðaðist víða og át mikið. Drakk slatta. Prjónaði ekki neitt og hugsaði mest lítið. Hitti marga en þó ekki nógu marga. Fjölskyldan fékk athygli mína nánast óskipta. Þessar elskur.






Ég lifði eins og prinsessa. Borðaði humar og andabringur og unaðslegt íslenskt lambakjöt í flest mál. Það voru bakaðar ofaní mig margar vöfflur og ég þambaði ótrúlegt magn af kaffi. Cappuccino í 101 og uppáhelt í heimahúsum. Ég kom í öll þorp sem nöfnum tjáir að nefna á Vestfjörðum. Merkileg lítill pláss. Sum eins og á hjara veraldar. Ég er ekki hissa á að það hafi fækkað í þorpunum en vona þó innilega að einhverjar hræður tóri áfram þarna útfrá. Það er svo fallegt þarna og náttúran svo mikil. Ég hafði sérstaklega gaman af því að fara í Selárdal. Þar er barasta held ég hjari veraldar. Þar bjó Gísli á Uppsölum og Samúel í Selárdal. Töff kallar. Selárdalur er við Arnarfjörð sem mér finnst sérstaklega fagur. Fjöllinn svo tignarleg og sjórinn svo tær og fallegur. Ég segi það enn og aftur ef þeir reisa olíuhreinsunarstöð þarna þá afneita ég þjóðerni mínu og flyt til Finnlands. Væri jafnvel til í að sletta jógúrt og handjárna mig við vinnuvél. Sjáum hvað setur.




Nú er ég aftur komin til Hollands. Nóg að gera. Ég er að vinna mikið. Alla daga. 2 frídagar sem það sem eftir lifir ágústmánaðar. Það var nú svo sem ekki planið að vinna svona mikið en einhvernvegin endaði þetta svona. Kona verður nú að vinna í kreppu. Afla evra. Og fólkið í Amsterdam fær allavegana póstinn sinn og samlokurnar sínar á meðan. Allir glaðir. Ég svolítið þreytt kannski en allavegana ekki mjög feit og minna blönk.
Best að fara að sofa að þessu sinni. Mín bíður krefjandi dagur við póstútburð.