Besta sem ég hef heyrt lengi: Að vera piparmey er eins og að drukkna, einstaklega notalegt eftir að maður hættir að streitast á móti. Takk elsku Mæja, nú finnst mér lífið einstaklega notalegt.
Sit annars í vinnunni og bíð eftir að María mín (Marian, ég má kalla hann Maríu af því að hann má kalla mig Gunna) og Ása Pjása www.blog.central.is/asapjasa klári vaktina svo þau geti sest niður og fengið sér sushi og hvítvín með mér. Me like sushi, me like hvítvín. Ég elska, eeeelska líka pizzu, hhhhrrmmmmm pizza. Og ég er einmitt svo heppin að vera með Eldsmiðjuna í bakgarðinum hjá mér og og og er með afslátt þar af því að ég er samviskusamur starfsmaður íþrótta og tómstundaráðs reykjavíkur, RÆT! Það er því reglulega Eldsmiðjupizza á boðstólnum á Baldursgötunni. Fínt í þynnkunni, ekki satt Joe9?!!!
Lá andvaka í nótt yfir snilldinni sem ég ætlaði að skrifa hérna á La bombe sexuelle. Svaf í alvörunni ekki neitt og nú man ég ekki rassgat hvað ég var að hugsa. Jú man reyndar að ég hugsaði aðeins um rassinn á Hálfdán(i), ekki gatið þó! Hann er svo sætur drengurinn. Ekkert spes í sjónvarpinu en in real life, óóh mæ god! Svoooo indæll og sjarmerandi. Hann á kærustu, helvískur! Mér finnst líka afar notalegt að vera piparmey!!!
Gunnhildur piparmey, þetta verður mitt signature á jólakortin í framtíðinni, ekki Gunnhildur, Barði, börnin, og ekki Gunnhildur, Danni og dæturnar. Gunnhildur og Jónína og kettirnir á samt smá sjéns!
Helvítis hip-hop meiðslin eru alltaf að pirra mig, what to do.
Lifið heil.